Uzaklardan doğan güneşin ısıtmaya yetmediği sabahlarımda,
Gözlerini anımsadım ve içimi çektim.
Yetmedi ışıklar karanlığımı aydınlatmaya,
Ben bile bulamadım bendeki yerini,
Uzak durdum rüzgarlarından; geceyi bekledim.
Savurduğun her parçada bıraktığın dokunuşlarını
Şimdi gözyaşlarımla arıyorum.
Esintisinde boğuşurken varlığının,
Hayali dokunuşlarında kayboluyorum.
Ve yine sana sığınıyorum...
{Şiir kuzenime ait}