Mutsuz oldu insan

Cok zaman onceydi.

O kadar zaman onceydi ki zaman diye bir sey yoktu.

Insanlar günes dogup batincaya kadar yasiyorlardi hayati.

Bir daha hic olmayacakmis gibi dolu ve anlamli.

Derken zaman diye uc parcali bir sey icat etti insan.

Bir parcasina dun dedi, diger parcasina bugun, oteki parçasina da yarin.

Sonra fesat karisti zamana ve insan bugunu unuttu.

Dunu dusunup pisman oldu, yarini dusunup telaslandi, ama isin ilginc

tarafi tum telas ve pismanliklari gunes dogup batincaya kadar yasadi.

Farkinda olmadan rezil etti bu gununu.

Oysa yarin, bugune dun diyor, dunde bu gün icin yarin diyordu.

Bir turlu beceremedi.

Bir eliyle yarina, diger eliyle dune yapisti.

Bu gunu eline yuzune bulastirdi...

Mutsuz oldu insan.

VE ne gariptir ki yarinin telasini da, dunun pismanligini da hep bugun yasadi;

ama bugunu hic yasayamadi.

Ne yarin ne de dun!