Cennet mi, cehennem mi? Artık seçiminizi yapın!
Yaklaşıyor yerin altı kuyruk sokumuna… Sen içeri davet edersen, kuyruk sokumunda bekleyen yılanı uyandıracak ve omurgandan zihnine yükselecek… Her an senin yapacağın daveti bekliyor orada…
Genetik yapısı ile oynanmış gıdalar, radyasyon denizi içinde bırakılmamız, tabiatımızı bile yok edecek hale gelen tüketim çılgınlığı, o verimsiz uykuların içende kaybolduğumuz stres labirentleri, hepimizin bağışıklık sistemini iyice zayıflatmış… Her geçen gün karşı konulması zor haz incelikleriyle hazırlamış seni kendine… Sen, seni yaratana, vücudunun asıl sahibine sormadan, bu mübarek evi şeytana kiralamaya hazırsın şimdi…
Ve geliyor işte… Annenin karnında kan içtiğin hayat ağacından göbek ağzına, oradan kalbine, beynine ve sonra en tepeye, kether’e… Bütün sefirotlar iç içe dönüyorlar çakralarla… Toprak olan vücudun ansızın, bir gece yarısı, New York’un en işlek caddesi kadar yüksek voltajlı elektrikle yükleniyor… Dijital reklâmları parlıyor şehrin gözlerinde şeytanın… Yüklendiğin enerji seni bir androjen’e dönüştürüyor… O anın içinde bekliyorsun… Tek bir an ve içinde Cenab-ı Allah’ın ruhu yerine şeytanın elektriği… Öylece bekliyorsun...
( O anı yeniden tasavvur etmek için toprağın hikmetini anlamaya ihtiyaç vardır… Topraktan kastedilenin kalbî açılımına ve eşyanın hakikat bilgisine…
Cennette Hz Âdem’in içine ruhunu üflemişti Cenab-ı Allah… Şeytana kapalıydı iç… O dışarıda olandı… Kalbin iç odasına giremeyen, kanın ateşinde yanan, halife olana, Allah’ın ruhunu taşıyan insana uzak tutulandı o… Dışın düşüncesiydi… İç ve dış anlamı, zahir ve batın olanı düşünmeden o ilk anı kavrayamaz insan…
Görünmek için bir dış düşüncesine ihtiyaç vardır… Kim içi bilmesine rağmen dış olmak ister ki! Bu yüzden Hz. Âdem’e verilen emanet saklandı iblisten… İnsanın taşıdığı bu emaneti bilseydi o da secde ederdi insana… Ama bilemedi… Ve isyan etti... İçte olan ise kendisine verilen bu ilahi lütfun kerametini kendinden bildi… Dış olmaya özendi… Kandırıldı, şeytanı içine aldı…
Şimdi, kabalanın adam kadmonu, içinde şeytanın elektriği, iki cinsiyeti birleme çabaları ve tanrı olmak iddiası ile huzurda… O ilk anın içinde bekliyor… Ama şunu hâlâ bilemiyor… Bütün bunlar zaten önceden yazılmıştı… Ona sadece sembolleri okumak öğretilmişti… Eşya üzerinden gösterilen kadarını biliyor, vücuda girse de kalbin içine, manaya bakmayı bilemiyordu…
( Şeytanı içinize almanızla hayatınızı kaybedersiniz… Size hayat olan toprağı… Artık insan değilsinizdir… Cehennemin ateşinde yanmak belki budur… Cehennemde yanmak denen şey hayatınızın toprağını kaybetmeniz manasına gelebilir…
Toprağın, dünyadaki, cennetteki bütün meleklerin sahibi de, şeytanın, kavurucu ateşin, cehennemin sahibi de tektir…
Allah’tır…
Ama seçimi size bırakmıştır… Artık seçiminizi yapın… Huzura, size verilen cennet emaneti ile bir insan-ı kamil olarak mı, yoksa içinizde şeytanın elektriği ile bir adam kadmon olarak mı dönmek istiyorsunuz…
Artık dünyamızın fazla vakti kalmadı… Bir an önce yapın bu hayati seçiminizi…
Hâlâ o bereketli topraktan yiyip içmek, rüzgârlı ağaçların arasından havalanan yüzlerce kuş ile birlikte o masmavi gökyüzüne doğru uçmak mı istiyorsunuz… Yoksa yerin altından, ateşten ekranların içinden kuyruk sokumunuzu tetikleyip, orada uyuyan yılanın uyanmasıyla bütün vücudunuzu yakarak, alevler içinde kalıp, korkunç bir sekar denizine fırlatılmayı mı seçiyorsunuz…
Seçim sizin…
Nasıl olsa tek bir Allah, tek bir Âdem ve tek bir hesap günü var! Vesselam.
Portalli 
Arama 
Kayıt Ol 
Giriş yap 
Perş. Nis. 12, 2007 11:11 am
